Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Duo Reges: constructio interrete. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ut pulsi recurrant? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Quod quam magnum sit fictae veterum fabulae declarant, in quibus tam multis tamque variis ab ultima antiquitate repetitis tria vix amicorum paria reperiuntur, ut ad Orestem pervenias profectus a Theseo.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Id [redacted]tilius factum negabat. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Tum mihi Piso: Quid ergo? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.

Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.
Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
Est enim perspicuum nullam artem ipsam in se versari, sed esse aliud artem ipsam, aliud quod propositum sit arti.

Ipse negat, ut ante dixi, luxuriosorum vitam reprehendendam,
nisi plane fatui sint, id est nisi aut cupiant aut metuant.

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec
quaesita voluptate.

Bork: Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Bork: Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Sed nimis multa.: Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Quid adiuvas?: Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Nihilo magis.: Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Idem adhuc;: Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?